Maart – Pick your battles!
Weet je nog het moment toen je voor het eerst je kindje in je armen kreeg? Het moment
waarop je na 9 maanden wachten je hart voelde volstromen van liefde? Oneindige
liefde voor dat kleine kindje. Het kindje dat volledig afhankelijk is van jouw liefde en jouw zorg.
Een uniek moment wat je nooit meer zult vergeten!
Het moment waar je grootste zorg is dat het goed drinkt, goed kan boeren en volle luiers produceert. Kleine kinderen, kleine zorgen, toch?
Dat buitenstaanders zeggen dat grote kinderen ook grote zorgen geven, dat vergeten we maar even. Want het idee dat je kleine, lieve baby’tje ook groot wordt is nog zover weg. En tegen
die tijd zien we wel verder.
Maar voordat je het weet is het zover, en is je kleine baby’tje een dreumes, peuter,
kleuter, basisschoolkind, en daarna puber. En met die leeftijdsfases volgen er ook wat uitdagingen. Vaak over gedrag, voeding en slapen. Hoe leer je een kind ‘normale’ gedragsregels aan, hoe laat gaat een kind naar bed? En wat als je kind ineens geen groente meer wilt eten?
De ouders van nu zijn zelf veelal opgevoed met ‘je eet je bord leeg’. Punt. En deed je dat niet, dan mocht je ‘óf blijven zitten totdat het op was, óf kreeg je het de dag erna weer voorgeschoteld.
Bij kind 1 waren we er al over uit dat we het niet op dezelfde wijze gingen doen als wij gewend waren vanuit huis uit. We kozen ervoor om geen eten- geen toetje, klein beetje eten- klein toetje, gewoon eten- gewoon toetje te doen. Waar we inmiddels (bij kind 4) alweer anders in staan.
We hebben, na wat enerverende jaren met zoon 3, weer een andere strategie gevonden. Loslaten. Wil je niet eten? Dan niet. Vind je het niet zo lekker? Kan gebeuren. Je krijgt niks anders, maar dan eet je maar minder. Of als je heel dwars bent: ‘dan eet je maar niks, jammer’.
Die laatste zin kreeg ik dan bij zoon 4 regelmatig terug. Zijn woorden:
‘Nou, ik ga nietmeer eten, en dat is niet jammer.’
Pick your battles. Ik heb geen zin meer in gedoe aan tafel, ik laat het los. Groot worden ze vast wel. Wij schotelen eten voor waarvan wij denken dat het goed is. Eten ze het niet? Prima, maar weet wel dat je geen andere dingen krijgt. De maaltijden staan op 1. Dit werkt voor nu goed genoeg.
En met alle andere ingewikkeldheden? Ik laat het maar gebeuren. Ik kies een strategie waarvan
ik denk dat het goed is, en stel regelmatig bij. Maar ik laat ook maar veel los. Hopelijk komen ze de jonge jaren gezond en goed door. En hopelijk ik ook.
Want man, dit hebben ze dus niet gezegd in het kraambed. Dat alles leeftijden zijn ingewikkeldheden heeft. En dat is maar goed ook, anders had ik heel veel tijd besteed aan oplossingen verzinnen die toch niet zouden werken.
En als je denkt dat je de juiste strategie hebt gekozen: wees flexibel.
Want geen elke situatie, en geen enkel kind is hetzelfde.
Pick your battles, en laat los…
Je geld of je leven